Cellebroeders (Alexianen)

De Congregatio Fratrum Alexianorum Cellitarum, Broeders Alexianen, is de naam van een religieuze congregatie van ziekenbroeders. Ze waren oorspronkelijk bekend als cellebroeders, cellieten en arme broeders. Ze zijn genoemd de heilige Alexius van Edessa (gestorven rond 430). De Alexianen dragen een zwarte tuniek, zwart scapulier met capuchon en een leren gordel.

De congregatie is in de dertiende eeuw ontstaan uit de beweging van de begijnen en begarden en werd erkend onder Paus Julius II (1503-1513). Omdat de Alexianen uitsluitend de eenvoudige gelofte afleggen, spreekt men van niet van een kloosterorde in strikte zin, maar van een congregatie. Na de zorg voor pestlijders ging de aandacht van de broeders vanaf het begin van de 17e eeuw uit naar de zorg voor psychiatrische patiënten.

Tijdens de Reformatie (16e eeuw) en door het bewind van de Franse Revolutie (1789 - 1799) gingen de meeste van hun huizen ten onder. Vanuit Aken ontstond echter onder impuls van rector Dominicus Brock (1844 - 1860) een heropbloei van de congregatie. Thans bedienen de Alexianen inrichtingen voor de verpleging van geesteszieken en sanatoria in Duitsland, België, Ierland, Engeland, Filipijnen, India en de Verenigde Staten.

De Broeders Alexianen waren volgens bepaalde bronnen reeds in 1305 aanwezig te Mechelen. In 1909 verlieten de Alexianen Mechelen en bouwden zij een nieuw ziekenhuis te Strombeek-Bever. De Alexianen bedienen of bedienden inrichtingen voor de verpleging van geesteszieken in Boechout, Gent, Hendrikkapelle (Henri-Chapelle), Strombeek-Bever, en Tienen.

  • Sint-Truiden, Schepen de Jonghstraat 22-26, cellebroedersklooster, IBE-22923

Afhankelijke goederen:

  • Hasselt, Tomstraat 55, cellebroederswinning, voormalige kloosterhoeve, IBE-22181
  • Gellik (Lanaken), Kewithstraat 57-61, kasteel en hoeve Kewith, afhankelijk van cellebroeders van Maastricht, IBE-924