Benedictijnen

De orde der benedictijnen en benedictinessen (Ordo Sancti Benedicti) is een kloosterorde die de regel van Sint-Benedictus (480 - 547 n.Chr.) volgt. Wereldwijd zijn er meer dan 8000 benedictijnen en 17.000 benedictinessen. De dagindeling van de benedictijnen bestaat uit contemplatie en arbeid (ora et labora) en draait rond het gemeenschappelijk gevierde en op te dragen misoffer en het officie: de Lauden, Primen, Terts, Sext, None, Vespers en Completen soms ook nog de Vigilie of nachtwake.

De kloosters die de regel van Sint Benedictus volgden, waren aanvankelijk autonoom en stonden niet onder toezicht van buitenaf. Een aantal van hen voegde zich vanaf de tiende eeuw in kloosterorden of congregaties samen. Paus Benedictus XII schreef in 1336 in Summa magistri voor dat alle benedictijnenabdijen moesten worden samengevoegd in provincies onder leiding van provinciale kapittels. Daaruit ontstonden nieuwe congregaties. Het Concilie van Konstanz (1414-1418) legde de benedictijnen tenslotte een organisatie naar het voorbeeld van de Cisterciënzer orde op.

De Orde der Benedictijnen (Confoederatio Benedictina) is in feite een federatie van congregaties en zelfstandige kloosters. Iedere congregatie is op zijn beurt weer een federatie, vaak uitgaand van een historisch belangrijk klooster dat voor andere aangesloten kloosters een soort moederklooster vormt. Er zijn ruim twintig benedictijnse moeder-congregaties.