1793: Neerwinden (2)

De Tweede slag bij Neerwinden (18 maart 1793) vond plaats tussen het revolutionaire leger van Frankrijk onder generaal Charles-François Dumouriez en een coalitieleger (Oostenrijk, Pruisen, de Nederlanden, Engeland, Sardinië (Piëmont) en Spanje) onder het bevel van Friedrich Josias, prins van Coburg-Saalfeld en generaal Karl Mack, Freiherr von Leiberich (1752-1828). In de kerk van Neerhespen, de Sint-Mauritiuskerk, bevindt zich nog steeds een kanonskogel in het midden van de kerkmuur. Een herdenkingsplaat op de gevel verwijst naar deze historische veldslag.

De slag werd gewonnen door het coalitieleger, waardoor Oostenrijk de heerschappij in de Oostenrijkse Nederlanden herwon op de Fransen nadat die in 1792 te Jemappes de Oostenrijkers hadden verslagen.

Het volgende jaar 1794 echter werden de Oostenrijkers opnieuw en ditmaal definitief verslagen bij Fleurus en kwamen de Oostenrijkse Nederlanden en Luik in 1795 onder Frankrijk (tot 1815).

Dit conflict tussen Frankrijk en Oostenrijk (de Eerste Coalitieoorlog) werd uiteindelijk beëindigd door de Vrede van Campo Formio van 17 oktober 1797. In dit verdrag erkende de Habsburgse keizer onder andere de annexatie van de zuidelijke Nederlandse gewesten door Frankrijk; dit behoorde formeel niet tot zijn bevoegdheid maar het was het erkennen van een feitelijke situatie.