Maimonides (Cordoba)

Maimonides, ook bekend als de Rambam, (Hebreeuws: Rabbi Mosjé ben Maimon; Arabisch: Moesa ibn Maimon) (Córdoba (Spanje), 30 maart 1135 – Fostat (Caïro), 13 december 1204) was een rabbijn, geleerde, filosoof en arts. Hij wordt beschouwd als de belangrijkste rabbijn uit het post-Talmoedisch jodendom. Zijn filosofische werk heeft tot op de dag van vandaag niet alleen grote invloed op het joodse denken, maar ook daarbuiten. Gedurende zijn leven verhuisde Maimonides enkele malen. Zijn familie verliet in 1148 wegens vervolging Córdoba en Spanje na de invasie door de Almohaden (die een vervolging van dhimmi's en met name van de Joden activeerden) en vestigde zich in Fez, Marokko. In Fez leefde zijn familie vermomd als moslims waar hij zich behalve aan joods-religieuze studie ook aan de wetenschappen wijdde. Op latere leeftijd vestigde Maimonides zich in Egypte waar hij asiel kreeg van de Fatamiden en waar hij als rabbijn fungeerde. Na de dood van zijn broer David besloot hij om arts te worden, omdat hij zijn brood niet wilde verdienen door middel van de Thora. Uiteindelijk werd hij de lijfarts van Saladin (Salah ad-Din), de toenmalig heerser van Egypte. Jarenlang was hij zowel lijfarts van Saladin als opperrabbijn van Caïro. Hij overleed in Fostat en is begraven in Tiberias.

Het wrijven over de voet van Maimonides wordt beschouwd als geluksbrenger.

foto: Yair Haklai